درخت گردو : کارگردان : محمدحسین مهدویان
دکوپاژ همیشگی( دکوپاژ یعنی اندازه نما . تعیین زاویه دوربین و در کل هر آن چیزی که بوسیله دوربین ثبت و ضبط و تدوین می شود و شما می بینید ) مهدویان در یک فیلم ملودرام و درام کاربرد نداشت . باید بداند هر سخن جایی و هر دکوپاژ مکان و زمانی دارد . این دکوپاژ اتفاقا تاثیر گذاری فیلم را بسیار پایین آورده و از قدرت آن کاسته است.
بازی بسیار بسیار بسیار بسیار بد مهران مدیری که هیچ جای صحبتی نذاشته .
موسیقی بسیار بد و بی موقع استفاده شده و هیچ تاثیری در روند بار احساسی و یا مکمل معنایی فیلم نبوده .ارزش سکوت گاهی بالاتر از کاربرد بد یک موسیقی خوب است .
قضیه کولبران در این فیلم یک وصله ناجور به تمام معناست . این قضیه در فیلم با بودنش چیزی به فیلم اضافه نمی کند و با نبودنش هم آسیبی نمی رساند .
در قسمت خارج از کشور مربوط به دادگاه لاهه پلان های نامربوط و وصله شده و نامرتبط و یخ زده و بی معنا آنقدر استفاده شده که کیفیت همین فیلم سطحی را نیز متزلزل تر می کند .
نویسندگان این فیلم می توانستند سخنرانی قادر مولان‌پور را در داداگاه بین المللی لاهه به حد اعلا ارتقا بدهند و کارگردان هم می توانست با پلان های مرتبط و با کارگردانی مناسب یک حماسه بیافریند که در حد یک سری پلان های احساسی یخ زده به نمایش درآمده است .
نقطه قوت فیلم : بازی بسیار خوب پیمان معادی
در آخر اینکه باز هم سوژه یی خوب به فنا رفته
برا چی هی در نقد این فیلم زیاده گویی کنم و هی از این طرف و اون طرف حرف بزنم مخاطب خسته بشه همینا کافیه دیگه .
نویسنده : کوروش حسینی
